Naar aanleiding van de ZRB heeft WNN besloten een gids uit te brengen over hoe en wanneer te juichen. Bepaalde mensen binnen onze zo geliefde TSR weten nog niet hoe correct hun geluk te uiten. Dus voor deze mensen heeft onze redactie een aantal richtlijnen uitgezet:
Er dient alleen gejuicht te worden indien men gewonnen heeft. Deze winst betreft de A-finale. (dus bij winst in de B-finale of voorwedstrijd wordt niet gejuicht).
Uitzondering hierop is het verzekeren van een bepaalde plek in het klassement. Als men met een bepaalde plek zich ervan verzekert een 1e, 2e of 3e plek in het eindklassement te bekleden, kan er gejuicht worden.
Indien men binnen een seconde van elkaar finisht, of als het om een andere reden onduidelijk is wie er gewonnen heeft, dient men zich te onthouden van het vieren van de overwinning. Dit in tegenstelling tot balsporten, waarbij men vaak een doelpunt probeert te rechtvaardigen door heel hard te gaan juichen om vervolgens bij het niet toekennen van het doelpunt verontwaardigd te kijken. Bij roeien is het echter het geval dat er finishfoto’s worden gemaakt en dus hebben dit soort acties geen effect. Bovendien maakt men zich op deze manier belachelijk.
Indien men een overwinning behaalt heeft in de A-finale kan dit op verschillende manieren gevierd worden.
Gelaten: Als de uitslag voor de race al bekend was of de race als makkelijk wordt beschouwdt, ziet men vaak gelaten overwinnaars. Handen worden vaak niet ten hemel geheven, er wordt niet moe achterover gevallen en er wordt geen gebruik gemaakt van het vocaal kenbaar maken van de overwinning.
Tevreden: Bij een race die als vanzelfsprekend gewonnen wordt, maar toch een zekere prestatie vertegenwoordigd kan men tevreden juichen. Vaak zie je veel geglimlach, handjes of high-fives geven naar mensen in de nabije omgeving. Een enkeling zal ook handgebaren maken. Gejuich blijft vaak achterwege.
Als derde behandelen we een soort tussenweg. Men kan zich in een favorietenrol bevinden, maar toch een moeilijke race tegemoet zien. Indien dan gewonnen wordt, is het natuurlijk logisch dat de roeiers zich getuigen van blijdschap. Kenmerkend zijn het veelvuldig geven van high-fives en boxen. Het vermoeid achterovervallen van roeiers en uitgebreide fysieke en vocale uitingen van blijdschap.
Indien men zich een in een underdog positie bevind, maar toch onverwachts wint na een mooie race zal er uitgebreid gejuicht worden. Geschreeuw, slaan op het water, high fives zijn in overvloed aanwezig. Vaak ziet men dat na 1 of 2 minuten de roeiers beseffen dat ze moe zijn en wordt het juichen gestaakt.
Ten slotte is er nog overdreven tot irriterend juichen. Dit vindt meestal plaats na een magere/makkelijke overwinning. (omdat men tijdens deze vorm van juichen een aanzienlijke hoeveelheid energie verbruikt, kan men tijdens de race niet te hard varen. Er zal dus lichtelijk gelaft moeten worden) Deze vorm van juichen wordt gekenmerkt door overmatig gebruik van zang en hand/arm bewegingen. Vaak kiezen bepaalde mensen uit de boot (vaak stuurtjes omdat deze meer bewegingsvrijheid hebben) ervoor om op te staan en vanuit deze positie verder te juichen. Een ander kenmerk aan deze vorm van juichen is dat het erg lang aanhoud. Daar waar het normale juichen na een minuutje wel afneemt (hooguit 2) kan het overdreven juichen soms wel 5 minuten aanhouden. Bedenk dat, als u deze vorm van juichen wilt toepassen dit vaak als hinderlijk, overdreven, aandachtstrekkerig, kinderachtig of zelf pauper wordt gezien. Men laat hiermee een bepaalde indruk achter
Comments