TILBURG – Het onderzoeksteam van WNN geleid door R. van Jooij heeft vandaag officieel bekendgemaakt dat de constante van Planck, onlangs in het nieuws door een herijking van de kilo als SI-eenheid, wordt vergezeld door een minstens zo belangrijke constante, w. w geeft het universele verband aan tussen de inverse relatie tussen de intensiviteit van wraakuitingen en het tijdsbestek tussen het oorspronkelijke drama en moment van wraakvoltooiing.
In een bijzonder grondig onderzoek wist het team het verband eindelijk te kwantificeren. Wraak is van alle tijden, dat was al lang bekend.
Een van de meest memorabele momenten in de geschiedenis van de mens brengt ons een kleine tweeduizend jaar terug. In het huidige Israël zijn een aantal gasten aan het backpacken en maken allerlei shit mee. Het gezelschap, dertien man sterk, kende een aantal bijzondere persoonlijkheden, Judas was er één van. Hij was graag het middelpunt van de aandacht, vertelde graag moppen, maar vooral graag over zichzelf. Hij trok het echt megaslecht dat één van de andere reizigers de hele tijd over het water aan het rennen was, mensen tot leven wekte en overal vissen en brood vandaan toverde. Op een gegeven moment had hij er genoeg van en naaide hij hem erbij door hem aan de Romeinen te verlinken, de rest is iedereen inmiddels wel bekend.
Vereniging Zorgcentrum Pillen had niet verwacht nog een keer de rug toegekeerd te krijgen en is erg geschrokken van het vertrek van J. Kennus, die door het WNN is ontmaskerd als alter-ego van de Mus. VZP president [geen idee wie] is gevraagd om een reactie: “Wij houden onszelf in de regel in een stabiele comateuze staat – dan hoef je niet zo veel na te denken. Door mensen verplichten de eerste drie jaar zo min mogelijk ECTS te halen beperken we ook nog eens mooi onze academische vorming. Daarmee wilden we dit soort rare hersenkronkels voorkomen, nou mooi niet dus.”
Voor een periode van vijf jaar heeft de Mus onder de naam van “J. Kennus” deelgenomen aan dispuutsactiviteiten van het verzorgingscentrum, zonder dat zijn clubgenoten op de hoogte waren van zijn ware identiteit. Zeer recentelijk is hij tegen de lamp gelopen. Speurneus J. Dichtwerda heeft de nieuwste facial recognition technology rechtstreeks uit de CSI-series getrokken om de mugshots van J. Kennus en J. “de Mus” Duifkens te vergelijken. En wat blijkt, een 100% match. Na vijf jaar onopgemerkt op de vereniging rond te lopen, is het vertrouwen in zijn eigen camouflagekunsten naar het hoofd gestegen. Door zowel als eerstejaars als zesdejaars op de vereniging rond te lopen, maakte hij de detectives van het WNN ook erg makkelijk.
Gevraagd om een reactie, geeft de Mus aan: “Ja… euh… …. …. … … … … nou eh … … … ik mocht… … … … een aantal jaar geleden… … bij A…D… E… niet… … … … … met… nee… een … … … … pilletje van het zorg… …. ahum… … centrum. Daar… … … was ik… … … best wel … hard van over… …. … de zeik.“ Het empirisch onderzoek van de wetenschappers heeft er toe geleid dat voorspeld kan worden met welke impact (zielige) wraakacties zullen inslaan. De voorspellende waarde van het model is al gebleken toen C. van Aprilhol de overstap naar Luna maakte. Binnen de gevestigde orde van de damesclub met geelzwarte tanden is men nog sceptisch over het nieuwste “hertje”. S. Geeltand tekent op: “Eerst maar even zien hoe de KMT doorkomt, als ze geen slof in anderhalf uur kan wegwerken, dan kan ze het vergeten.”
De afgelopen jaren kende de vereniging een opmerkelijke wildgroei aan allerlei disputen in spé, afgelopen jaar lijkt daar een flinke kentering in te zijn gekomen. Zowel Melite als Freya zijn om onduidelijke redenen (lees: stront aan de knikker) gestopt. Één groepering lijkt daar weinig of geen last van te hebben en dat is Glowee. Ook daar blijken wraakgevoelens en het bestaansrecht van het gezelschap in een innige omhelzing voor te bestaan. Shakespeare wist het ooit al eens zo treffend te verwoorden: “Hell hath no fury like a woman scorned.”
Een korte geschiedenisles (er valt ook niet zo veel te vertellen) leert ons dat het ontstaan van Glowee ongeveer zo is gegaan: er waren een stel wijven op Vidar die niet bij Dio werden gevraagd. Die waren bijzonder hard de pan uitgeflipt en hebben redelijk over de zeik maar een eigen clubje opgericht met als doel: Dio dwarsbomen. “Ja, als dat betekent dat wij superoppervlakkig moeten zijn, dan is het maar zo. Als we de kleuren van Dio moeten jatten, dan is het maar zo. I don’t give a shit.” aldus een van de oprichters M. Zondermeer.
Verwacht wordt dat de onderzoekers binnenkort hun publicatie aan de vereniging zullen presenteren.
Comments