Van onze redacteur aan de Zuidas
“I don’t wanna work today!” Ja, tuurlijk…..
Het is allesbehalve stil aan de overkant. De dampende beats van Café De Blauwe Engel dreunen door de bij elkaar gefraudeerde pandjes aan de pittoreske Zuidas. Daar tegenover, daar gebeurt het. Daar heb je tenminste nog gewoon 35 jarige MILF’s zonder al teveel geluk in hun leven die wanhopig proberen om voor een avondje vertier een snelle makelaarsjongen of een jonge zakenbankier aan de haak te slaan. Daar mag je borsthaar gewoon nog onder je veel te wijd openhangend roze overhemd uitkomen, daar is geen mat te lang, daar sta je gewoon nog met je veel te dure Italiaanse schoenen tot je enkels in de blerf en daar komt je overal gewoon een verstikkende lucht van bier en kots vermengd met meer dan 50 verschillende soorten eau de toilette tegemoet. Daar ja…
“No stress!”
Tsja, daar zit dan de eenzame krijger in het imposante kantoorpand tegenover De Blauwe Engel achter z’n bureau. Kon hij maar vertellen dat hij een ontzettend spannende deal aan het doen was, kon dat maar. Nee, het is allemaal wat minder sexy. Zijn afdeling houdt zich daar helemaal niet mee bezig. Zijn afdeling krijgt alleen een telefoontje wanneer de spreekwoordelijke stront tegen de ventilator is gevlogen. En als de stront er eenmaal tegen de ventilator is gevlogen, dan laat de rotzooi zich meestal niet in een 36 urige werkweek opruimen. Stront houdt er wat dat betreft zo z’n eigen agenda op na. Zo kan het gebeuren dat er op vrijdagavond om 23.30 nog steeds stront opgeruimd moet worden. En daar zit onze eenzame krijger dan voor, dat ene verlichte raampje in de hele glazen toren.
Aan de overkant stijgt nog een keer een dierlijk gebrul op als de DJ nog maar eens een gezellige Hazes-knaller door de speakers knalt. Geen enkele coherente zin valt nog langer tussen de geschreeuwde pogingen tot communicatie te ontdekken. De twintigers en dertigers vallen noodgedwongen terug op de meest basale vormen van dierlijke interactie, daarbij geholpen door de inname van aanzienlijke hoeveelheden alcohol, al dan niet in combinatie met enkele geestverruimende en pupilverwijdende middelen. Morgenochtend zal er verspreid door Amsterdam weer een aantal dames wakker worden tussen de muffe lakens van een vrijgezellentwijfelaar, maar zover is het nog niet. Eerst moet er nog worden gedanst en gedronken en moeten er nog talloze door de harde muziek onverstaanbare gesprekken worden gevoerd. De gifbeker moet helemaal leeg, voor minder gebeurt het niet.
Zaterdagochtend, althans technisch gezien. Met een druk op de send-knop gaat om 00.13 op twee verschillende nachtkastjes het rode lampje van de BlackBerry knipperen. Het werk voor onze eenzame krijger zit erop. Eenmaal buiten loopt hij langs De Blauwe Engel naar zijn fiets. Even speelt hij met de gedachte om zich in het feest- en paringsgedruis te storten, heel even maar. Dan weer terug naar de realiteit, naar het vooruitzicht van de stront die ook op zaterdag nog opgeruimd moet worden. Gelukkig herinnert hij zich nog dat de wekker op zijn telefoon niet standaard ook op zaterdagochtend afgaat, dus stelt hij voor het slapen gaan nog snel het alarm op 07.30 in. Ondanks het feit dat alles wat hem die dag heeft beziggehouden nog volop achter zijn gesloten ogen doordanst, duurt het niet lang voordat hij in een diepe, rustige slaap valt. No stress.
Comments