Echt heel trots is hij nooit geweest, tevreden wel. Geert Teluy, de Fabri Asrardier die nooit voor veel bravour zorgde, maar de geschiedenisboeken in zou gaan als de man achter ‘De nacht van Teluy’. Hoe zat het ook al weer?
In een donker verleden, toen Vidraten elkaar nog tot in de kleine uurtjes kapot disputeerden op het clubhuis, toen de bar nog maar 1 korte kant telde en de ploegen nog achteraan voeren in de meest incourante blikhoervelden was er zoiets als het CDO. Oudgedienden Matthijs Kuijpers en Berend de Vries hadden richting het einde van het vorige millennium een reglement geschreven waarin de afspraken stonden beschreven die er tussen de toenmalige disputen waren gemaakt omtrent hun overleg, het Centaal Disputen Overleg. Dit overleg was in het leven geroepen als reactie op het centraal huizen overleg. Voor de jongerejaars: in die tijd woonden er nog prominente Vidraten op de huizen en meenden zij op zowel roei- als beleidsgebied nog melk in de pap te brokkelen te hebben, hetgeen, het moet gezegd, destijds ook wel zijn waarheid kende. Het CDO zou een blok moeten vormen tegen ‘de huizen’. Hoe precies wist niemand en daarover tasten tot op de dag van vandaag ouwe lullen nog in het duister. Desalniettemin, De disputen stonden op sprekende termen en kwamen op regelmatig basis bij elkaar om te bespreken wat er te bespreken viel.
Een van de onderwerpen die vaak over tafel ging was het palet aan afspraken dat de disputen met elkaar maakten omtrent de introductietijd. Scherp, kritisch en eigenzinnig als zij waren hadden de watergeuzen enkele onderling gemaakte afspraken zonder rationele grondslag altijd netjes geschonden. Doorgaans kwamen zij hier mee weg met een reprimande van het plebs of een vrouwenbrainfucksessie van dames. We schrijven nu 2001, het was toen dat Geert Teluy de arena betrad.
Zoals gezegd stond Geert Teluy in die tijd nog bekend als terughoudend, stil, introvert, niet-prominent, niet-veel-bierdrinkend, weing-toffe-grappen-makend. Kortom, hij stond eigenlijk helemaal niet bekend. Geert vertegenwoordigde samen met Koen Maarschalk dispuut in wording genaamd Fabras. Fabras was destijds nog een setje ellende dat je qua prominentie en samenhang misschien nog het best zou kunnen vergelijken met het Valkyris van enkele jaren geleden. Obviously niet echt een partij voor toen al Goliath de watergeuzen.
Echter, zo zou snel blijken, dit bleek een inschattingsfout. De Geuzen hadden zoals altijd tijdens de introductietijd sjaarzen uitgenodigd op huis om te komen eten, tegen CDO-afspraak in. Dit zou ter discussie worden gebracht tijdens het CDO. Tijdens de desbetreffende vergadering stonden de geuzen pils te drinken aan hun eigen bar op het huis omdat ze de zinloze en te lange discussies al een tijdje geen aanwezigheid waardig meer achtte vanwege haar leeg- en doelloosheid. Wat er die avond dus werkelijk gebeurt is zullen we nooit 100% zeker weten. Getuigenverslagen rapporteren echter dat, toen het punt besproken werd, de geuzen er initieel weer met een reprimande af leken te komen. Echter, dat was het moment waarop Geert zijn kans schoon zag om geschiedenis te schrijven. Geert stond op en hield met verheven stem een emotioneel betoog waarin, zo wordt gezegd, meerdere malen termen werden gebezigd als: ‘we moeten hier een streep in het zand trekken’, ‘samenwerking is alleen mogelijk op basis van wederzijds vertrouwen’ en ‘de watergeuzen zijn knettergek’. Hoe het ook zei, hij kreeg de handen op elkaar, er werd een besluit genomen om de watergeuzen uit het CDO te zetten en het zou nog lang onrustig blijven in huize Goddijn (alwaar de farce zich afspeelde).
De geuzen waren maar al te blij dat het besluit genomen was en wierpen tegen dat ze er nooit uitgezet hadden kunnen worden omdat ze al geruime tijd niet meer betrokken waren geweest bij het instituut en zich nooit iets van de regels en afspraken hadden aangetrokken. De clubjes vonden dit een waardeloze reactie die geen hout sneed en daar werd op de fonkelnieuwe internetfora nog was over en weer gesteggeld. De geuzen waren niet welkom op de ‘jippie-wij-zijn-van-een-clubje-een-dispuut-geworden’ borrels van Fabras en V.E.R.Zuipen, gingen toch, en ondervonden weerstand. Kort na de nacht van Teluy bleek dat het CDO geen bestaanrecht had zonder de geuzen en is het in een stille dood gestorven. Geert heeft het licht uitgedaan.
De nacht van Teluy, het volk spreekt er heden ten dagen nog schande van. En Geert, daar hebben we nooit meer wat van gehoord. Totdat de redactie vanochtend een bericht kreeg van een anonieme tipgever. Geert is kort na zijn moment of truth wedergekeerd naar zijn geboortegrond. Dit betreft het door hem altijd zo geliefde zuidelijke deel van de provincie Limburg. In een klein dorpje, genaamd Beaksum, brengt hij daar nu zijn tijd door in een prachtige doorzonwoning. Geert leeft daar samen met zijn met Limburgse tongval gezegende jeugdvriendin en heeft emplooi gevonden bij de plaatselijke boerenleenbank.
Geert, het ga je goed makker!
Comments