“Ik trek een lange neus naar de mensen die mij destijds zagen opgroeien voor galg en rad”
De redactie zocht voor deze speciale weekendeditie Jonas van Binsbergen op in zijn luxe expat onderkomen in Den Haag. Aanleiding voor dit bezoek is dat hij volgende week vrijdag zijn studententijd afsluit in de borrelkamer van Vidar. In een allesverhullend en niets ontziend vraaggesprek kijkt een opmerkelijk open Jonas terug op een turbulente studententijd.
Met een brede glimlach op zijn gezicht, terwijl hij zich verontschuldigt voor het doorslikken van snot in zijn vastzittende voorhoofdholte, doet een tevreden mens de deur open. Het luxe onderkomen van de kersverse en nu al succesvolle investment banker doet de redactie ondersteboven staan. Er is nauwelijks een sterker contrast denkbaar met de kamer waarin Jonas enkele maanden geleden nog bivakkeerde aan het dispuutshuis van weleer. “Ik trek een lange neus naar de mensen die mij destijds zagen opgroeien voor galg en rad.”
Oude herinneringen worden onder het genot van een goed glas Grand Marnier opgehaald. Jonas kijkt met gemengde gevoelens terug naar zijn eerste jaar die hij doorbracht in de zware acht van 2003. “Ik wist dat ik er hard aan moest trekken om deze boot varende te houden. Samen met Slat en Dekker heb ik destijds een voortrekkersrol gespeeld in het bij elkaar houden van de groep.” Met de nodige weemoed in zijn stem gaat hij verder: “Het mooiste van alles vond ik die grote delen van de trainingen waarop ik op boeg rustig mee kon bewegen met de jongens voor me. Lekker fluimen terwijl ik wegdroomde op de zoete stem van onze bevallige stuurvrouwe.” Maar ook: “Ik heb me altijd geschikt naar mijn rol en deed nooit moeilijk als ik op boeg of 3 werd weggestopt. Ik heb mijn eigen belang altijd ondergeschikt gemaakt aan het hoger gestelde doel, terwijl dat voor iemand met mijn kwaliteiten niet gemakkelijk was.”
Zoals Balkenende in het verleden al aangaf: ‘Na het zuur komt het zoet’, en dit is zeer zeker van toepassing op Jonas zijn roeibestaan. Met gepaste trots laat hij de redactie het felbegeerde Slot-blik zien waarvoor hij zoveel opzij heeft moeten zetten. “Nog steeds krijg ik een gevoel van onoverwinnelijkheid als ik dit blik in mijn handen heb,” zegt Jonas zichtbaar met een brok in zijn keel. Echter, al snel krijgt het gesprek een andere wending en krijgen de slechte teksten over wijven langzaam maar zeker de overhand.
Ervaren als zij is, prikt de redactie hier al snel doorheen en weten we door te dringen tot ‘die andere Jonas’. Met een serieuze ondertoon: “Ik wil nu voor eens en voor altijd korte metten maken met het imago van geile beer en vrouwenverslinder: Ik heb iedere vrouw waarmee ik een band ben aangegaan echt liefgehad, nooit verwaarloosd en was immer oprecht in hen geïnteresseerd.” Dat de breuk toch vaak snel daar was, lag volgens onze gastheer in het feit dat velen hem niet écht begrijpen. Met profetische wijsheid: “Velen zijn geroepen, maar slechts weinigen zijn uitverkoren.”
Ook kijkt Jonas vooruit in ons aangename gesprek. In de nabije toekomst zullen de mensen hem vooral op de beursvloer en in de financiële kringen tegen komen. “Mijn prioriteit ligt nu in het oogsten van wat ik op de universiteit gezaaid heb. Hierna wil ik graag het leven doorgaan als rondreizend journalist en na mijn dood wil ik bereikt hebben dat de mensen tegen elkaar zeggen: ‘Die Jonas heb ik nog gekend. Ik zal hem me nog lang herinneren’. ”
Voor komende week vrijdag hoopt Jonas op een waardige afstudeerborrel en hoopt dat men niet slecht over hem spreekt. “Ik hoop stiekem op een net en gepast afstudeerlied waarin niet wordt ingegaan op die keer dat ik mos op mijn lul had, het verzamelen van etensrestjes van huisgenoten in mijn eigen koelkast en de term ‘Skippy’.” Doorgaans goed geïnformeerde bronnen die zeer nabij de generatie ‘de Kameleon’ staan melden dat deze hoop ijdel zal blijken.
Comments