Na de vrouwen van Ipse Dixit van liefde te hebben voorzien, was het tijd om onze liefde te tonen voor mensen die er echt toe doen. Onszelf dus. Dit keer in ‘t bijzonder p.t. S.I.P., h.t. baas Fluffy. Het dispuut was immers in grote getalen afgedaald naar het Geldropse om aldaar een huldiaal 21-diner te vieren.
De sjaars waren al tevreden na het lezen van het adres. De speech van Donnie was dan ook goed doordacht en van het niveau dat niet op de schaal van eloquentie af te lezen was. Gelukkig was het Albertino die het goede voorbeeld gaf. Wijnliefhebber Peter was dan ook tevreden en gevlijd met de teug Spaanse trots, naar binnen gewerkt in de 12 minuten durende speech, en herhaling op herhaling, waaruit bleek dat Fluf toch echt een sociale baas is.
Onderwijl de avond vorderde werd in stilte aan familie en vrienden een onthulling gedaan die de tongen deed rollen. Naarmate het beeld van boven naar beneden ging sloeg verbazing om tot ongeloof en afgrijzen. Redgi besloot daarop in samenwerking met de familieleden een boek samen te stellen en op zeer gepaste wijze te presenteren, en sloeg daarbij de plank heel wel raak. Getiteld ‘De Dikke Ik’ verwees het boek naar heel niet iets dat een ‘plank’ genoemd zou mogen worden, maar waar de benaming ‘stam’ veel beter bij zou passen.
Uiteindelijk werd het dispuut verzocht de taxi te nemen, maar daarbij wel gedwongen om allerlei lekkernijen onderweg mee te nemen en deze vooral niet in het Geldropse achter te laten. In Eindhoven aangekomen ging ieder een eigen weg: de een vond op natuurlijke wijze de trein en werd daar ook teruggevonden, een ander won miljoenen in het casino. Het bier bleek na de Spaanse trots geen extra gevoel van eendracht meer te smeden. Eens te meer werd het een magistrale avond en een waardig afsluiter van deze trilogie. De naborrel op de zondag was er niets bij.
Comments